Mijn zuster de negerin

Een jonge blanke Antilliaan, Frits Ruprecht, ontvlucht somber Europa op zijn weg terug naar een gelukkige jeugd in 'het heldere land'. Weer in zijn geboorteland zoekt hij wat hem in Europa niet gegund was: een zwarte vrouw die tegelijk minnares en zielsverwante, 'zuster' voor hem zal zijn. Hij vindt haar in de onderwijzeres Maria, die haar beroep heeft opgegeven om in het landhuis van de familie Ruprecht als huisbewaarster te gaan werken, wat een keuze voor haar 'zwarte kant' zou kunnen heten. Frits vermoedt dat Maria zijn halfzuster is, en dat maakt hun liefde onmogelijk.
De verhouding tussen Frits en Maria is niet eenduidig, zoals het leven niet eenduidig is: er is niet geluk óf ongeluk, hoop óf wanhoop, licht óf donker. 'Men moet onwillekeurig denken aan het spel van licht en donker bij enkele schilders waar Debrot een voorkeur voor had, zoals Carel Willink.' (J.J. Oversteegen)
Cola Debrot (1902-1981) werd geboren op Bonaire. In 1916 vertrok hij naar Nederland, waar hij medicijnen studeerde. Hij maakte veel reizen, was bevriend met Céline, Du Perron, Marsman, Ter Braak, Vestdijk en Nijhoff en was een van de oprichters van het tijdschrift Criterium. In 1948 vestigde hij zich in Willemstad, werd politiek actief en bracht het in 1962 tot gouverneur van de Nederlandse Antillen. De laatste tien jaar van zijn leven woonde hij in Nederland. Mijn zuster de negerin was een van zijn eerste verhalen (1935) en werd een uitzonderlijk succes. In 1980 werd het verfilmd. In 1985-1989 verscheen Debrots Verzameld werk in zeven delen.